De mantel der liefde

Stormen in mijn hoofd aangewakkerd door een Workshop ontwikkelingsgericht coachen, gegeven aan vrijwilligers door Zorg en Welzijn Barneveld. Wat levert dat op?

Bijna 50 jaar en dan een carrière switch overwegen, terug naar school en een vak leren of toch jezelf vrijwillig autodidactische inzetten in de samenleving? Geen idee investeren of consumeren…. Door Welzijn Barneveld krijg ik een mooie try-out in mijn schoot geworpen, een cursus coachen. Even kijken of leren op hoge leeftijd wat is! De cursus houdt in; 3 trainingsavonden, syllabus ontwikkelingsgericht coachen, zelf toevoegen een proefpersoon en een eigen coachvraag. Dit is een mooie laagdrempelige try out op de vraag; is een vakgerichte omscholing iets voor mij? Is het nog de moeite om een vak te leren? We kunnen er vanuit gaan dat we tot zeker onze 70ste actief in het leven kunnen staan, nog 20 te gaan….

Maar goed aan de slag met Workshop ontwikkelingsgericht coachen

‘Het mooiste wat je aan het leven kunt schenken is vanuit je radicale authenticiteit mee vorm te geven aan het ontwikkelen van het geheel waartoe je behoort’

Snap je hem? Ik nog niet… Dit citaat staat voorop de syllabus over Ontwikkelingsgericht coachen van een Belgische doctor in de psychologie, Rudy Vandamme. Dit stukje tekst moet ik langzaam lezen, herhalen en vertalen om het te snappen, net als de rest van de tekst in de syllabus. Wat betekenden de volgende woorden precies? Utopische, existentiële, coherent, domesticeren,ageren, congruent, transitie, discontinuïteit, emergent, cognitief, expertise, attitude, metafoor, ongedifferentieerd, dominante discours, participatie, triadische dialoog, authenticiteit, teamcohesiecontext, actoren, convergeren, divergeren, facilitator, cybernetica, engageren, resources, typologieën, consistent en interventie … Het lezen van het boekje met de 73 pagina’s (inclusief plaatjes) is geen doorkomen aan! Zelfs het hardop lezen en overtypen van die woorden kost mij een gekneusde brein en tong! Maar goed het boekje doorgeworsteld, alle woorden met meer dan 4 lettergrepen, vertaald naar het Hollands.

Mijn vertaling van het citaat: ‘Het mooie van het leven is op stap gaan met je eigen ik, groeien, bloeien en loslaten en in je eigen wereld een waardevolle toevoeging voor de samenleving te zijn.’ Zo zie ik het dus.

Het boekje zet aan tot denken, wat bedoelt de schrijver met het geheel? Is er voor ieder mens een taak iets nuttigs te doen in de samenleving ongeacht habitat, IQ, handicap of mogelijkheden? Is de grootste levensvraag wat heb jij toegevoegd aan de samenleving. Staat er toch iemand aan de hemelpoort te selecteren of je goed bezig bent geweest? Is het eerste woordje dat je op de basisschool leert ‘ik’ iets te egoïstische? Moet het toch ‘wij’, onze samenleving? Hmmm…

Enfin… de eerste cursusavond, thee en lekkere koeken… De avond kan niet meer stuk. Op de vraag ‘Wat ik verwacht van de cursus?’ zeg ik; uitleg van het boekje in Jip en Janneke taal!

Vol goede moed gaan we kijken naar het introductie animatiefilmpje over de methodiek het vorkmodel. Die vork heeft vier sporen wat die sporen precies inhouden was een enorme zoektocht vooral omdat zo kort mogelijk samen te vatten in minder dan drielettergrepige woorden. In het animatiefilmpje worden dezelfde woorden gebruikt als mijn samenvatting! Ben ik goed in moeilijke woorden vertalen? Is mijn IQ toch best wel okay?

Dat geeft de burger weer moed, de cursus gaat verder, er komt een zorgvraag om daar het vorkmodel en andere formules op los te laten. Tuurlijk weet ik wel het een en ’t ander om de coachi te helpen met zijn/haar zorgvraag. Ik heb gelijk ideetjes hoe die ander zijn zorgvraag moet oplossen. Maar dat is nou net niet de bedoeling… Eerst heel veel vragen stellen hoe de vork in de steel zit, wat de zorgvraag inhoudt, wie is eigenlijk de coachi en waar staat deze persoon in het grote geheel? Moed weer in mijn schoenen gezakt….

Tijdens het rollenspel coachen, zit de coach lekker achterovergeleund en door blijven vragen net zo lang totdat de coachi zelf zijn eigen recept uitschrijft! Snufje behouden, loslaten en toevoegen gebruiken, even een psoet er overheen poetsen (termen als positief, specifiek, onder eigen controle, ecologische verantwoord en tijd) , het woordenrecept laten doorkoken en je krijgt een zelfgemaakte hap klare oplossing voorgeschoteld, op maat/smaak van de coachi.

In de praktijk gaat het vragen stellen in rollenspel makkelijk af, ik had namelijk de vragen uit een voorbeeldrollenspel opgeschreven. Dit koppelen aan het vorkmodel en andere methodieken in je is een ander dingetje… dat maakt het een uitdaging!

Thuisgekomen direct aan de slag, eerst met eigen coachvraag zodat ik een beetje vertrouwd kan raken met alle methodieken en modellen. Wat voor een vraag ga ik neerzetten? Carrière switch, afvallen, huis opruimen of toch iets in de richting Ons Bedrijf de kunstgroep…. Inmiddels ben ik 2 weken verder en nog steeds geen coachvraag uitgewerkt.
Nog geen tijd gehad om een proefpersoon (coachi) die mijn lastige coachbehoeftes wil bevredigen. De zorgvraag van de coachi hoeft niet zo diep of ingewikkeld we hoeven geen beerput open te maken. Of eigenlijk beheers ik de stof nog lang niet om coach te durven zijn….

En ook … huivert mijn omgeving, het is lastig om zorgvrager te spelen. Weinig mensen durven hulp te vragen, we zitten echt in een puberale omgeving ‘zelluf doen’. Geestelijke en/of lichamelijke buitensporigheid wordt met de mantel der liefde verstopt. Etiketjes en rugzakjes zijn onzichtbaar, erg jammer want onze wereld wordt makkelijker als je rekening kan houden met behoefte, gevoelens en kunnen van jezelf en de medemens.

En dat vind ik zo leuk aan werken bij Ons Bedrijf , hun slogan; ‘Wij geven richting aan talent’. Maakt niet uit hoe, waar en wie je bent, ze zoeken een mooi werkplekje zodat je iets kan betekenen in het grote geheel. Dat sluit helemaal aan de cursus ontwikkelingsgericht coachen en het methodische vorkmodel van doctor Vandamme.

Wordt vervolgd….

Groet Hennie Blaauwendraat

Ga terug naar het overzicht